Życie jest snem. Poznają się w Dramatycznym na prĂłbie sztuki pod takim tytułem. Ona - najmłodsza w zespole, on - gigant sceny i filmu. Zakochują się w sobie bez pamięci. Po sławne uszy Gucieńka i zawsze ciekawie nastawione Magusi. Życie układa im się jak sen. Romantyczne, czasem komicznie, a czasem dramatycznie i sensacyjnie, ale zawsze ze szczęśliwym zakończeniem.

Gustaw Holoubek
Wielki aktor i skromny człowiek. Jego Gustaw-Konrad w Dziadach wymknął się spod kontroli władzy i skończył Marcem`68. Urodził się, by wygłosić Wielką Improwizację. A potem zagrać setki innych przejmujących rĂłl teatralnych i filmowych. Był reżyserem i dyrektorem teatrĂłw, pedagogiem, prezesem SPATiF-u, posłem i senatorem. Kim prywatnie? - ktĂłż mĂłgłby wiedzieć lepiej niż żona.

Magdalena Zawadzka
Zanim poznała Gustawa, znała ją cała Polska. Zadziorną Baśkę z Pana Wołodyjowskiego pokochali wszyscy: okładki kolorowych magazynĂłw, krytycy i widzowie. Oklaskiwana na deskach teatrĂłw, estradach i srebrnych ekranach, w Polsce i za granicą. Tak jak Gustaw aktorstwu oddała pĂłł życia i całe serce. Mocniej kochające tylko Gustawa. I syna, ktĂłremu dedykuje tę opowieść życia.

Długo oczekiwana nowa książka Magdaleny Zawadzkiej to dowĂłd na to, że aktorka nieustannie potrafi zadziwić. Ma ciekawe i wnikliwe spojrzenie na świat, a także ogromne poczucie humoru, ktĂłre pozwala jej z dystansem patrzeć na siebie.

Tytułowe szczęśliwe wyspy to nie tylko wyspy na całej kuli ziemskiej, ktĂłre Magdalena Zawadzka - pełna pasji podrĂłżniczka - odwiedzała. Wyspy szczęścia to bezpieczne przystanie, wspomnienia, chwile dobre i złe. Te, ktĂłre zostały w pamięci na zawsze. To ludzie, czasy, przedmioty, miejsca, ktĂłre stały się bezpiecznym schronieniem w pamięci.

To opowieści o dawnym przyblokowym podwĂłrku i dziecięcych zabawach, wspomnienie podrĂłży, miejsc, dawnego smaku chleba i truskawek. To anegdoty związane z ludźmi, sprawami i historiami do ktĂłrych dzisiaj, tak jak aktorka lubimy powracać jak do bezpiecznej przystani.

Wspomnienia i felietony Magdaleny Zawadzkiej, jednej z najlepszych polskich aktorek, napisane lekko i z humorem. Pod tą lekkością kryje się jednak wiele głębokich przemyśleń. W wydanej wcześniej w 1999 roku książce Kij w mrowisko wspomnienia obejmowały tylko czas dzieciństwa, dojrzewania i młodości autorki. Tym razem Magdalena Zawadzka opowiada też o swych latach dojrzałych i o dorastaniu do dojrzałości (ktĂłra przychodzi niepostrzeżenie), o traumatycznym czasie żałoby po śmierci męża Gustawa Holoubka (Świat bez Gustawa), o świecie bez rodzicĂłw (Mama autorki zmarła w 2014 roku). Pięknie też rozwija opowieść o Jaśku - swoim dorosłym już dziś synu - opatrując ją wieloma rodzinnymi anegdotami. Osobną część książki stanowią PodrĂłże, ktĂłre są wielką pasją aktorki a świat widziany jej oczami - fascynujący. Część trzecia to Felietony pisane w latach dziewięćdziesiątych, jednak wciąż przejmująco aktualne. Jak bardzo nic się w Polsce nie zmienia (a jeśli tak - to na gorsze), świadczy nowy, napisany specjalnie do książki felieton z sierpnia 2014 roku, ktĂłry dowcipnie i dosadnie pokazuje, co się dzieje z kulturą języka, kulturą polityczną i kulturą osobistą. Cięte diagnozy rzeczywistości zapadają w pamięć i pokazują mało znane oblicze aktorki, ktĂłra mĂłwi we wstępie: "Taka jestem i już to wprawdzie tytuł mojej książki, ale ja naprawdę taka jestem, a przynajmniej tak mi się wydaje. We wszystkim, co pisałam zarĂłwno we wspomnieniach, jak i w felietonach, ktĂłre wzajemnie się uzupełniają, starałam się być sobą, być szczera. Inaczej pisanie nie miałoby dla mnie żadnego sensu". Tę szczerą, wielobarwną opowieść ilustruje unikatowy materiał zdjęciowy z bogatego archiwum Autorki.